Uitleg en diepgang ...
Samen met mijn vrouw Aleid heb ik in 2003 L&B overgenomen van Michiel Theunissen. Aleid en ik hebben veel proeverijen gedaan en het assortiment sterk uitgebreid tot het huidige aantal van meer dan 2100 whisky's.
Ik werd door de firma Van Wees op deze botteling geattendeerd en toevalligerwijs kwam dit distillaat uit het gelijknamige dorp waar ik Aleid ten huwelijk heb gevraagd. De whisky is gedistilleerd in het jaar dat wij getrouwd zijn en gebotteld op haar geboortedatum in 2011. In datzelfde jaar overleed Aleid. Deze whisky heb ik - ter herinnering aan haar - cadeau gegeven aan vrienden en familie die haar goed hebben gekend.
Craigellachie / Beeld Léon (ook te aanschouwen in het café)
Tijdens mijn bezoek aan Benriach in 2005 zag ik tot mijn verrassing Alan Mcconnachie (de distillery manager). Waarom was dit een verrassing? Omdat ik hem 2 jaar daarvoor bij een andere stokerij tegenkwam. Daarover later meer. Naar aanleiding van deze tweede ontmoeting kwam Alan in 2013 over uit Schotland en deed hij als 'gast'standhouder mee aan het Whisky Weekend. Benriach is een van de weinige Speyside whiskies met een vleugje peat. Benriach
De officiële naam van de volgende stokerij is the Old Pulteney, vernoemd naar Sir William Pulteney, een weldoener uit het dorp Wick, dat ligt in het noordelijkste puntje van Schotland. De stokerij werd opgericht in 1826, lang nadat Sir William was overleden (1805). Sir William werd erg oud, vandaar! De autorit naar Wick langs de kust is fantastisch en kom je echt in de Clearances ruimte en leegte. Old Pulteney
'Het geluid van Islay' zit in de vierde tube. Het is de vertaling voor Caol ila.
Zonder een voorkeur aan jullie op te dringen, is dit al jaren voor mij een van de favoriete labels. Het Chieftain's label heb ik in 1999 mogen ontdekken bij een lokale slijter. Sinds 2003 is het hele assortiment van Chieftain's in het café opgenomen.
Dit pareltje, wat ook een gelimiteerde uitgave is, heb ik op de kop kunnen tikken. Caol-ila
Toen ik daar de eerste keer aankwam was de kiln van de Kilchoman stokerij net ontploft. Jammer, want het was wel leuk geweest om een stokerij te bezoeken waar nog de eigen mout wordt gemaakt en geëest.
Bij het tweede bezoek was alles hersteld en heb ik een geweldig leuke rondleiding gehad van distillery manager John MacLeallan, die helaas in 2016 is overleden. Kilchoman
De Claxton's Tobermory versie uit het gelijknamige pittoreske dorp op Mull. Bijzonder leuk om gezien te hebben dat bij de vergisting van de mout het bovenste gedeelte van de wash back werd ingesmeerd met ongeparfumeerde zeep. Dit om te voorkomen dat de gist overborrelt.
Ik zou er op terugkomen: Alan (die ik bij Benriach tegen kwam) heb ik hier voor het eerst ontmoet als toenmalige distillery manager. Tobermory
